بررسی رجعت در قرآن و حدیث (۱)

۷۸۶

رﺟﻌﺖ، در ﻟﻐﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﺎزﮔﺸﺖ اﺳﺖ، و در اﺻﻄﻼح ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﮔﺮوھﻲ از ‫ﻣﺆﻣﻨﺎن ﺧﺎﻟﺺ و ﻋﺪه اي از ﻣﻨﺎﻓﻘﺎن ﻓﺎﺟﺮ ﭘﯿﺶ از ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟهﺎن اﺳﺖ. ‫اﻋﺘﻘﺎد ﺑﻪ رﺟﻌﺖ ﻳﮑﻲ از ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﺴﻠﻢ و ﺗﺮدﻳﺪ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺷﯿﻌﻪ اﺳﺖ، ﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس آﻳﺎت ﻗﺮآن و‫اﺣﺎدﻳﺚ ﻣﻌﺼﻮﻣﯿﻦ ﻋﻠﯿهﻢ اﻟﺴﻼم اﺳﺘﻮار ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.‫ﺑﺎري، ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻨﺎن ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎﻟﻐﻪ اش، ﻣﻘﺮر ﻓﺮﻣﻮده ﮐﻪ ﺑﻪ ھﻨﮕﺎم ﭘﯿﺎده ﺷﺪن اﺣﮑﺎم اﻟهی ‫و اﺳﺘﻘﺮار ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺣﮑﻮﻣﺖ واﺣﺪ ﺟهﺎﻧﻲ، ﭼﺸﻢ اﻧﺘﻈﺎران آن روزﮔﺎر ﻣﺴﻌﻮد ﺑﺎز ﮔﺮدﻧﺪ و از ﺑﺮﮐﺎت  ‫ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن دوﻟﺖ ﮐﺮﻳﻤﻪ ﺧﺎﻧﺪان وﺣﻲ ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﻮﻧﺪ.‫ھﻨﮕﺎﻣﻲ ﮐﻪ ﻣﺆﻣﻨﺎن ﺧﺎﻟﺺ ﺑﺮاي ﻣﺸﺎھﺪه اﻟﻄﺎف ﺣﻖ، و درک ﻟﺬت زﻧﺪﮔﻲ در ﭘﻨﺎه دوﻟﺖ ﺣﻖ ﺑﺎز ‫ﻣﻲ ﮔﺮدﻧﺪ، ﺳﺘﻤﮕﺮان و ﻣﻠﺤﺪان ﻧﯿﺰ ﺑﺎز ﻣﻲ ﮔﺮدﻧﺪ، ﺗﺎ ﭘﯿﺶ از آﺧﺮت ﻗﺴﻤﺘﻲ از واﮐﻨﺶ اﻋﻤﺎل  ‫ﺧﻮد را ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ و ﻣﺎﻳﻪ ﺳﺮور و ﺗﺸﻔﻲ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﮔﺎن ﮔﺮدد. ‫ﻓﺮﻣﺎن رﺟﻌﺖ ھﻤﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﻣﺎن ﻇهﻮر، از ﻃﺮف ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﺎدر ﻣﺘﻌﺎل ﺻﺎدر ﻣﻲ ﺷﻮد، و ‫ﺟﻤﻌﻲ از ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺧﺎﻟﺺ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﮐﻪ ﺳﺎﻟهﺎ و اﺣﯿﺎﻧﺎ ﻗﺮﻧهﺎ ﭘﯿﺶ از آﻧﺎن دﻳﺪه از ﺟهﺎن ﻓﺮو ﺑﺴﺘﻪ ‫اﻧﺪ، ﺑﺎز ﻣﻲ ﮔﺮدﻧﺪ و ﺗﺠﻠﻲ ﻗﺪرت ﺧﺪاوﻧﺪ را در دوﻟﺖ ﮐﺮﻳﻤﻪ اﻣﺎم ﻣهﺪي (ع)  ﻣﻲ ﺑﯿﻨﻨﺪ.

 ‫آﻳﺎت ﺑﻲ ﺷﻤﺎري از ﻗﺮآن ﮐﺮﻳﻢ، ﺗﻮﺳﻂ ﭘﯿﺸﻮاﻳﺎن ﻣﻌﺼﻮم - ﻋﻠﯿهﻢ اﻟﺴﻼم - ﺑﻪ ﻋﻨﻮان آﻳﺎت رﺟﻌﺖ  ‫ﻣﻄﺮح ﺷﺪه، ﮐﻪ از ﺑﺮرﺳﻲ آﻧهﺎ وﻗﻮع رﺟﻌﺖ در ﻣﯿﺎن ﭘﯿﺸﯿﻨﯿﺎن و اﻣﮑﺎن آن در آﻳﻨﺪه ﺑﻪ روﺷﻨﻲ ‫اﺛﺒﺎت ﻣﻲ ﮔﺮدد. در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ از آﻳﺎﺗﻲ اﺷﺎره ﻣﻲ ﮐﻨﯿﻢ، ﮐﻪ در اﺣﺎدﻳﺚ اھﻞ ﺑﯿﺖ ﻋﺼﻤﺖ ‫و ﻃهﺎرت ﺑﻪ رﺟﻌﺖ ﮔﺮوھﻲ از ﻣﺆﻣﻨﺎن و ﻣﺸﺮﮐﺎن ﺧﺎﻟﺺ ﺑﻌﺪ از ﻇهﻮر ﺣﻀﺮت ﻣهﺪي (عج)ﺗﻔﺴﯿﺮ‫ﺷﺪه اﺳﺖ:

‫١- ‫اﮔﺮ در راه ﺧﺪا ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮﻳﺪ، و ﻳﺎ ﺑﻤﯿﺮﻳﺪ، رﺣﻤﺖ و ﻣﻐﻔﺮت ﺧﺪا ﺑهﺘﺮ اﺳﺖ از آﻧﭽﻪ ﮔﺮد ﻣﻲ آورﻳﺪ.[1]

  ‫اﻣﺎم ﺑﺎﻗﺮ (ع)  در ﭘﯿﺮاﻣﻮن اﻳﻦ آﻳﻪ از ﺟﺎﺑﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪ: اي ﺟﺎﺑﺮ! آﻳﺎ ﻣﻲ داﻧﻲ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﺎي «ﺳﺒﯿﻞ اﷲ»  ‫ﭼﯿﺴﺖ؟  ‫ﺟﺎﺑﺮ ﮔﻔﺖ: ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ، ﺟﺰ اﻳﻨﮑﻪ از ﺷﻤﺎ ﺑﺸﻨﻮم. ﻓﺮﻣﻮد: «ﺳﺒﯿﻞ اﷲ» راه ﻋﻠﻲ و اوﻻد ‫ﻋﻠﻲ اﺳﺖ. ھﺮ ﮐﺲ ﺑﺎ وﻻﻳﺖ وي ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮد، در راه ﺧﺪا ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. و ھﺮ ﮐﺲ ﺑﺎ وﻻﻳﺖ  ‫او ﺑﻤﯿﺮد، در راه ﺧﺪا ﻣﺮده اﺳﺖ.  ‫ھﯿﭻ ﻣﺆﻣﻨﻲ از اﻳﻦ اﻣﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮاي او ﻗﺘﻞ و ﻣﺮﮔﻲ ھﺴﺖ، ھﺮ ﮐﺪام از آﻧهﺎ ﮐﺸﺘﻪ ‫ﺷﻮد ﻳﮏ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدد ﺗﺎ ﺑﻤﯿﺮد، و ھﺮ ﮐﺪام از آﻧهﺎ ﺑﻤﯿﺮد، ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدد ﺗﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮد.[2]‫ اﻣﺎم رﺿﺎ (ع)  ﻧﯿﺰ در اﻳﻦ راﺑﻄﻪ ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ: «ھﺮ ﻣﺆﻣﻨﻲ در ﺑﺴﺘﺮ ﺑﻤﯿﺮد در رﺟﻌﺖ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﻲ  ‫ﺷﻮد، و ھﺮ ﻣﺆﻣﻨﻲ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮد، در رﺟﻌﺖ در ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮد ﻣﻲ ﻣﯿﺮد».[3]

مابقی در ادامه مطلب

  ‫٢- ‫ﺧﺪاوﻧﺪ از ﻣﺆﻣﻨﺎن جانها و ﻣﺎﻟ ﺎﻳﺸﺎن را ﺧﺮﻳﺪاري ﮐﺮد و در ﺑﺮاﺑﺮ، ﺑهﺸﺖ را از آن آﻧها ﺳﺎﺧﺖ، آﻧها ‫در راه ﺧﺪا ﮐﺎرزار ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﮑﺸﻨﺪ و ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ. وﻋﺪه ﺣﻖ ﺧﺪا در ﺗﻮرات و اﻧﺠﯿﻞ و ﻗﺮآن اﺳﺖ. ‫ﭼﻪ ﮐﺴﻲ از ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺑﻪ وﻋﺪه ﺧﻮد وﻓﺎدارﺗﺮ اﺳﺖ؟ ﺑﺸﺎرت ﺑﺎد ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺎ ‫ﺧﺪا ﮐﺮدﻳﺪ، و اﻳﻦ رﺳﺘﮕﺎري ﺑﺰرگ اﺳﺖ.[4]

  ‫زراره ﺑﻦ اﻋﯿﻦ ﮔﻮﻳﺪ: دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ از اﻣﺎم ﺑﺎﻗﺮ (ع)  در ﻣﻮرد «رﺟﻌﺖ» ﺳﻮال ﮐﻨﻢ، وﻟﻲ ﻧﻤﻲ  ‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﭙﺮﺳﻢ، از اﻳﻦ رو ﭘﺮﺳﺶ ﺧﻮد را ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻄﺮح ﮐﺮدم: ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻓﺪاﻳﺖ،  ‫ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ده از ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد، آﻳﺎ او ﻣﺮده اﺳﺖ؟ ﻓﺮﻣﻮد: ﻧﻪ، ﻣﺮگ ﻣﺮگ اﺳﺖ و ‫ﻗﺘﻞ ﻗﺘﻞ. ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺎﻻﺧﺮه ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻣﻲ ﻣﯿﺮد.‫ﺣﻀﺮت ﻓﺮﻣﻮد: اي زراره! ﮔﻔﺘﺎر ﺧﺪا ﺣﻖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﻣﺮگ و ﻗﺘﻞ ﻓﺮق ﻣﻲ ﮔﺬارد و ﻣﻲ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: «اﮔﺮ ﺑﻤﯿﺮد و ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮد [5]و در ﺟﺎي دﻳﮕﺮي ﻣﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: «اﮔﺮ ﺑﻤﯿﺮد و اﮔﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮﻳﺪ، ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎز ﻣﻲ ﮔﺮدﻳﺪ.[6] و ﻣﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: «ﺧﺪاوﻧﺪ از ﻣﺆﻣﻨﺎن ﺟﺎن و ﻣﺎﻟﺸﺎن را ‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑهﺸﺖ ﺧﺮﻳﺪاري ﮐﺮده اﺳﺖ.[7] ﻋﺮض ﮐﺮدم: ﺧﺪاي ﺗﺒﺎرک و ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻣﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: «ھﺮ‫ﮐﺲ ﻃﻌﻢ ﻣﺮگ را ﺧﻮاھﺪ ﭼﺸﯿﺪ.[8] آﻳﺎ ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻃﻌﻢ ﻣﺮگ را ﻧﻤﻲ ﭼﺸﺪ؟‫ﻓﺮﻣﻮد: « ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد، ھﻤﺎﻧﻨﺪ ﮐﺴﻲ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ در ﺑﺴﺘﺮ ﺑﻤﯿﺮد. ﮐﺴﻲ ‫ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﮔﺮدد ﺗﺎ ﻃﻌﻢ ﻣﺮگ را ﺑﭽﺸﺪ».[9]

 رجعت در قرآن:

 ‫اﻳﻨﮏ ﺑﺎ آﻳﺎﺗﻲ از ﻗﺮآن ﮐﺮﻳﻢ آﺷﻨﺎ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ ﮐﻪ وﻗﻮع رﺟﻌﺖ را در ﻣﯿﺎن اﻣﺘهﺎي ﭘﯿﺸﯿﻦ اﺛﺒﺎت ﻣﻲ‫ﮐﻨﺪ. ھﻨﮕﺎﻣﻲ ﮐﻪ وﻗﻮع رﺟﻌﺖ در ﻣﯿﺎن اﻣﺘهﺎي ﭘﯿﺸﯿﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﻮد، اﺛﺒﺎت اﻣﮑﺎن و ﻟﺰوم وﻗﻮع آن در‫اﻣﺖ اﺳﻼﻣﻲ ﻧﯿﺰ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻲ ﺷﻮد، زﻳﺮا ﺑهﺘﺮﻳﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﺮ اﻣﮑﺎن ﭼﯿﺰي وﻗﻮع آن اﺳﺖ.

   ‫١-  ‫آﻧﮕﺎه ﺷﻤﺎ را ﭘﺲ از ﻣﺮﮔﺘﺎن ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺘﯿﻢ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰار ﺑﺎﺷﯿﺪ.[10]

  ‫اﻳﻦ آﻳﻪ در ﻣﻮرد ھﻔﺘﺎد ﻧﻔﺮ از ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن ﻗﻮم ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﻲ (ع)  اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﻲ آن را  ‫از ﻣﯿﺎن ﻗﻮم ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺰﻳﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻃﻮر ﺳﯿﻨﺎ ﺑﺮد ﺗﺎ ﺑﺮ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ اش ﺑﺎ ﺧﺪا و ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻟﻮاح ‫از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا ﺷﺎھﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، و در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﻨﻲ اﺳﺮاﺋﯿﻞ ﺻﺪور اﻟﻮاح را از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻧﮑﻨﻨﺪ.‫ﭼﻮن ﺑﻪ «ﻃﻮر» رﺳﯿﺪﻧﺪ و ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﻲ را ﺑﺎ ﺧﺪا ﻣﺸﺎھﺪه ﮐﺮدﻧﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ: «اي ﻣﻮﺳﻲ،  ‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ اﻳﻤﺎن ﻧﻤﻲ آورﻳﻢ ﻣﮕﺮ اﻳﻨﮑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ را آﺷﮑﺎرا ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﺎﻧﻲ.« ھﺮ ﭼﻪ ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﻲ ‫آﻧهﺎ را از اﻳﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺟﺎھﻼﻧﻪ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﻮد، آﻧهﺎ ﺑﺮ ﺧﻮاھﺶ ﺧﻮد اﺻﺮار ورزﻳﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺻﺎﻋﻘﻪ ‫آﻣﺪ و ھﻤﻪ آﻧهﺎ را ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮد. ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﻲ ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺖ: ﺑﺎر ﭘﺮوردﮔﺎرا! اﮔﺮ اﻳﻦ ھﻔﺘﺎد ﻧﻔﺮ زﻧﺪه ‫ﻧﺸﻮﻧﺪ، ﻣﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻗﻮم ﺧﻮد ﺑﺮوم؟ آﻧهﺎ ﻣﺮا ﺑﻪ ﻗﺘﻞ اﻳﻨهﺎ ﻣﺘهﻢ ﺧﻮاھﻨﺪ ﮐﺮد. ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ او   ‫ﻣﻨﺖ ﻧهﺎد و آﻧهﺎ را زﻧﺪه ﮐﺮد و ھﻤﺮاه ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﻲ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﺎﻧﻪ و ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ. ‫در ﻣﻮرد ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ اﻳﻦ ھﻔﺘﺎد ﻧﻔﺮ ھﯿﭻ اﺧﺘﻼﻓﻲ ﻧﯿﺴﺖ، و ﺻﺮﻳﺢ ﻗﺮآن اﺳﺖ ﮐﻪ آﻧهﺎ ﺑﺮ اﺛﺮ ‫ﺻﺎﻋﻘﻪ ﺟﺎن ﺳﭙﺮدﻧﺪ، و ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﻲ از ﻧﻮ زﻧﺪه ﺷﺪﻧﺪ، ﮐﻪ ﻣﻌﻨﺎي «رﺟﻌﺖ»  ‫ﭼﯿﺰي ﺟﺰ زﻧﺪه ﺷﺪن ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﻧﯿﺴﺖ. ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ اﻣﯿﺮ اﻟﻤﺆﻣﻨﯿﻦ (ع)  ﻧﯿﺰ در رواﻳﺘﻲ  ‫ﺑﻪ اﺳﺘﻨﺎد آﻳﺎت، در ﻣﻮرد ﻣﺴﺌﻠﻪ رﺟﻌﺖ اﺳﺘﺪﻻل ﻧﻤﻮده اﻧﺪ.[11]

 ‫٢- ﺑﻪ ﻳﺎد آورﻳﺪ ھﻨﮕﺎﻣﻲ را ﮐﻪ ﻓﺮدي را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺎﻧﺪﻳﺪ. ﺳﭙﺲ درﺑﺎره ﻗﺎﺗﻞ او ﺑﻪ ﻧﺰاع ﭘﺮداﺧﺘﯿﺪ، و ‫ﺧﺪاوﻧﺪ آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻣﺨﻔﻲ ﻣﻲ ﮐﺮدﻳﺪ آﺷﮑﺎر ﻣﻲ ﺳﺎزد. ﭘﺲ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﮔﺎو را ﺑﻪ ‫ﻣﻘﺘﻮل ﺑﺰﻧﯿﺪ (ﺗﺎ زﻧﺪه ﺷﻮد و ﻗﺎﺗﻞ ﺧﻮد را ﻣﻌﺮﻓﻲ ﮐﻨﺪ)ﺧﺪاوﻧﺪ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺮدﮔﺎن را زﻧﺪه ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ‫آﻳﺎت ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دھﺪ، ﺷﺎﻳﺪ ﻋﻘﻞ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮﻳﺪ.[12]

‫

 ‫اﻳﻦ آﻳﺎت ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺣﺎدﺛﻪ ﻗﺘﻠﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﻨﻲ اﺳﺮاﺋﯿﻞ روي داد و ﺑﻪ اﻣﺮ ﺧﺪا ﮔﺎوي ذﺑﺢ ﮔﺮدﻳﺪ و ‫ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﺑﺪن ﮔﺎو ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻮل زده ﺷﺪ و ﻣﻘﺘﻮل زﻧﺪه ﺷﺪ و ﻗﺎﺗﻞ ﺧﻮد را ﻣﻌﺮﻓﻲ ﮐﺮد. داﺳﺘﺎن از‫اﻳﻦ ﻗﺮار اﺳﺖ:

  ‫در ﻣﯿﺎن ﺑﻨﻲ اﺳﺮاﺋﯿﻞ ﭘﯿﺮ ﻣﺮدي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺛﺮوﺗﻲ ﺳﺮﺷﺎر و ﻧﻌﻤﺘﻲ ﺑﻲ ﺷﻤﺎر و ﭘﺴﺮي ﻳﮕﺎﻧﻪ ‫داﺷﺖ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﭘﺪر ھﻤﻪ آن ﺛﺮوت ﺑﻪ او ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻲ ﺷﺪ اﻣﺎ ﻋﻤﻮزادﮔﺎﻧﺶ ﮐﻪ ﺗهﯿﺪﺳﺖ ‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮ او ﺣﺴﺪ ﮐﺮدﻧﺪ و او را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺎﻧﯿﺪﻧﺪ و ﺟﺴﺪش را در ﻣﺤﻠﻪ ﻗﻮﻣﻲ دﻳﮕﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ ﭘﯿﮑﺎر ‫ﺑﻪ ﻣﺤﻀﺮ ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﻲ (ع)  ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪ ﺗﺎ در ﻣﯿﺎن آﻧهﺎ داوري ﮐﻨﺪ.‫ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﻲ (ع)  ﺑﻪ وﺣﻲ ﺧﺪا ﻓﺮﻣﻮد ﺗﺎ ﻣﺎده ﮔﺎوي ذﺑﺢ ﮐﻨﻨﺪ و زﺑﺎن آن ﮔﺎو را ﺑﺮ ﺗﻦ ﻣﻘﺘﻮل  ‫ﺑﺰﻧﻨﺪ ﺗﺎ زﻧﺪه ﮔﺮدد و ﻗﺎﺗﻞ ﺧﻮد را ﻣﻌﺮﻓﻲ ﮐﻨﺪ.

 ‫ھﺮ ﮔﺎو ﻣﺎده اي را ﮐﻪ ذﺑﺢ ﻣﻲ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﮐﺮد، وﻟﻲ ﺑﺎ ﭘﺮﺳﺸهﺎي ﺑﯿﺠﺎ ﮐﺎر ﺧﻮد را دﺷﻮار ‫ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ و در ھﺮ ﺑﺎر ﻧﺸﺎﻧﻪ ھﺎﻳﻲ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ آن ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻳﮏ ﮔﺎو ﺗﻄﺒﯿﻖ ﻧﻤﻮد ﮐﻪ از آن  ‫ﮐﻮدﮐﻲ ﻳﺘﯿﻢ ﺑﻮد. ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ آن را ﺑﻪ ﻗﯿﻤﺖ ﺑﺴﯿﺎر ﮔﺰاﻓﻲ ﺧﺮﻳﺪﻧﺪ و ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻧﺪ و ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﺑﺪن ﮔﺎو ‫را ﺑﻪ ﺑﺪن ﻣﻘﺘﻮل زدﻧﺪ. او ﺑﺎ ﻗﺪرت اﻟهﻲ زﻧﺪه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ: اي ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا! ﻣﺮا ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﻳﻢ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺎﻧﯿﺪه اﺳﺖ، ﻧﻪ آﻧهﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﺘهﻢ ﺷﺪه اﻧﺪ، و ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﻲ اﻣﺮ ‫ﻓﺮﻣﻮد: ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﻳﺶ را ﻗﺼﺎص ﮐﺮدﻧﺪ.[13]

 ‫از اﻣﺎم ﺣﺴﻦ ﻋﺴﮑﺮي (ع)  رواﻳﺖ ﺷﺪه ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﻘﺘﻮل 60 ﺳﺎل داﺷﺖ، ھﻨﮕﺎﻣﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ اذن ﺧﺪا زﻧﺪه ﺷﺪ، ﺧﺪاي ﻣﺘﻌﺎل 70 ﺳﺎل دﻳﮕﺮ ﺑﻪ او ﻋﻤﺮ داد و 130 ﺳﺎل ﻋﻤﺮ ﻧﻤﻮد. و ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎن ﻋﻤﺮ از ‫ﻧﺸﺎط و ﺗﻨﺪرﺳﺘﻲ و ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺣﻮاس ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد. [14]

 ‫و ﻧﯿﺰ داﺳﺘﺎن ﻣﻌﺮوف اﺻﺤﺎب ﮐهﻒ ﮐﻪ در ﻗﺮآن آﻣﺪه دﻻﻟﺖ ﺑﺮ ھﻤﯿﻦ اﻣﺮ دارد. در دﻋﺎھﺎ و زﻳﺎرات‫ﻣﺄﺛﻮره ﻧﯿﺰ «رﺟﻌﺖ» ﺑﯿﺎن ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺟﻤﻠﻪ آﻧهﺎ اﻳﻦ ﻓﺮاز از زﻳﺎرت ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﺒﯿﺮه اﺳﺖ:

 ‫« ﻣﻌﺘﺮف ﺑﮑﻢ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﺎﻳﺎﺑﮑﻢ، ﻣﺼﺪق ﺑﺮﺟﻌﺘﮑﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻻﻣﺮﮐﻢ ﻣﺮﺗﻘﺐ ﻟﺪوﻟﺘﮑﻢ.[15]

   ‫«ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻳﻤﺎن دارم، ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺷﻤﺎ را ﺑﺎور دارم، رﺟﻌﺖ ﺷﻤﺎ را ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ، اﻣﺮ ﺷﻤﺎ را ‫اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲ ﮐﺸﻢ، دوﻟﺖ ﺷﻤﺎ را ﭼﺸﻢ ﺑﻪ راھﻢ.[16]

پی نوشت ها:

[16] اقتباس از کتاب رجعت نوشته محمد خادمی شیرازی

منبع: کتاب یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان -فصل رجعتانتشارات نبوغ- نوشته علی رضا رجالی تهرانی