۷۸۶

در ادامه روایاتی که در این زمینه دسته بندی کرده ام و در پست قبلی ارائه کردم در این پست نیز چهار حدیث دیگر ارائه میکنم. التماس دعا. یا حق

*(اثبات الهداة ج 3 ص 668 و بحار ج 51 ص 4 و يوم الخلاص ص 86).

عن الرضا (ع): سقط من بطن امه جاثيا علي رکبتيه، رافعا سبابته نحو السماء ثم عطس فقال: الحمدالله رب العالمين، و صلي الله علي محمد و آله، عبد ذاکر لله، غير مستنکف و لا مستکبر زعمت الظلمة ان حجةالله داحضة و لو اذن لنا في الکلام لزال الشک.
امام رضا (ع) فرمود: حضرت مهدي وقتي به دنيا آمد بر زانوان خود تکيه کرد و دو انگشت سبابه خود را به طرف آسمان گرفت سپس عطسه زد و فرمود: حمد خداي را که پروردگار عالميان است و صلوات بر محمد (ص) و آل محمد (ع) به بنده ذکر کننده خداوند بودن سرکشي و بدون تکبر، ستمکاران را گمان اين است که حجت خدا از ميان رفته اگر بما اذن در سخن گفتن داده شود آنگاه شک و ترديد از آنها برطرف شود.

مابقی در ادامه مطلب

۷۸۶

صبر و مقاومت در برابر دشمنان

از آنجا که دوران غيبت به درازا کشيده، دشمنان از اين امر سود جسته منتظران امام عصر عليه السلام را مورد شماتت و آزار قرار مي دهند، برخي کويند: او متولد نشده! و گروهي نويسند: او آمده و رفته است! وعده اي نيز شيعيان را دروغ پرداز دانسته، آنان را به خرافه گويي و ناداني نسبت مي دهند! ما که به يقين دانسته ايم امام عصر عليه السلام زنده و حاضر است، بايد صبر و شکيبايي را پيشه خود سازيم و ذره اي شک و ترديد در دل خود راه ندهيم. امام حسين عليه السلام فرمايد: منا اثنا عشر مهديا. اولهم امير المومنين علي بن ابي طالب. و آخرهم التاسع من ولدي. و هو


الامام القائم بالحق. يحيي الله به الارض بعد موتها و يظهر به دين الحق علي الدين کله و لو کره المشرکون. له غيبه يرتد فيها اقوام و يثبت فيها علي الدين آخرون، فيوذون و يقال لهم: متي هذا الوعد ان کنتم صادقين؟! [۱] .

اما ان الصابر في غيبه علي الاذي و التکذيب بمنزله المجاهد بالسيف بين يدي رسول الله صلي الله عليه و آله. [۲] .

مابقی در ادامه مطلب

۷۸۶

سوالات این پست :

۱)مگر نه اين است كه در روايات متواتر شيعى و غيرشيعى آمده است كه جهان به سوى «ملئت ظلما و جورا» (1) پيش مى رود

۲)مگر نه اين است كه گرداب زشتى و ناحقى و هواپرستى بر همه خواهد تاخت و بر نابودى همه تلاش خواهد كرد (2)

۳)مگر نه اين است كه تنها معدودى خواهند توانست از اين هياهوى آخرالزمان جان بدر ببرند!؟ (3)

۴)مگر نه اينكه پيامبر اكرم، صلى الله عليه وآله، فرمودند: مثل آنان (اهل حق در مقابل اهل باطل) در ميان امت من مثل يك تار موى سفيد بر بدن گاوى سياه در شب يلداست (4)

۵)مگر رسول خدا، صلى الله عليه وآله، حال آن عده را كه مى خواهند دين خود را در آخرالزمان حفظ كنند به كسانى كه آهن گداخته در كف دست دارند تشبيه نكرده اند!؟ (5)

***پس چرا براى نشر معارف حقه الهيه تلاش مى كنيم و چرا در گسترش نام و ياد امام عصر، ارواحنافداه، از همه چيز بگذريم!؟واقعا اين همه تلاش و كوشش براى چيست؟

پاسخ ها در ادامه مطلب

۷۸۶
سؤال اول:
چرا خداوند فيض خود را به تاخير انداخته است؟ چرا حضرت امام زمان (عج) غائب شده؟ با توجه به آنكه خداوند در همان آغازين لحظه مىتوانست عدل را بر زمين حكمفرما كند؟
م - الف (تهران - شهررى)

پاسخ:
1- همه كارهاى خداوند بر اساس حكمتهايى خاص صورت مىگيرد و هرگز در اراده و افعال او بيهودگى و بىقانونى قابل تصور نيست. همين اعتنقاد كافى است تا تاخير فيض قيام جهانى حضرت مهدى (عج) و حكومت توحيدى عالم گستر او را امرى قابل و منطقى و مبتنب بر حقايق و ضرورتهاى حيات بخشبشرى جلوه دهد.
بشر هيچگاه نتوانسته و نخواهد توانست ادعا كند كه تمام رازهاى هستى و اسرار پديدههاى گوناگون تاريخ را دريافته و به چند و چون حكمتهاى نهان الهى در هريك از پيشامدهاى روزگار دسترسى دارد.
از طرفى هيچ ضرورتى هم ندارد كه ما نسبتبه همه اسباب و عللى كه موجب پيدايش حقيقتها و واقعيتهاست آگاهى داشته باشيم. به عبارت ديگر ملازمهاى بين پديدههاى هستى و ادراك ما نيست. چه بسيار وقايعى كه هر روز و هر ساعت در زندگى بشر اتفاق مىافتد بدون آنكه معرفت و شناختيا غفلت و جهل ما كوچكترين تاثيرى در بود و نبود آنها داشته باشد.
غيبت طولانى امام زمان (عج) و به تاخير افتادن حاكميت دين و قرآن توسط ايشان نيز مىتواند بر اساس همين فاعده تبيين و تفسير شود.
چنانچه امام صادق (ع) فرمود:
«اين امر» امرى از امور الهى و سرى از اسرار الهى و غيبى از غيبهاى الهى است و زمانيكه دانستيم كه خداى عزوجل حكيم است تصديق مىكنيم كه همه كارهاى او از روى حكمت است، اگر چه علت آن آشكار نباشد. (1)

مابقی در ادامه مطلب.

۷۸۶

در این پست قصد دارم مقاله ای را به نقل از نشریه موعود برایتان منتشر کنم که بسیار در این دو ماه مهر و آبن از طریق ایمیل پرسش شده بود.یا حق

1. سخن از چرايى غيبت امام زمان ، عليه السلام، پيشينه اى بس طولانى دارد، به طورى كه حتى در زمان پيامبر ، صلى الله عليه و آله، و ائمه معصومين ،عليهم السلام، نيز به دنبال بحث از حضرت مهدى ، عليه السلام، و غيبت و قيام او ، گاه از علت غيبت سخن به ميان مى آمده است. «ترس از كشته شدن » نيز از جمله مواردى است كه در همين رابطه در روايات متعدد ذكر شده است. به طور مثال در روايتى از امام صادق ،عليه السلام، آمده است كه در پاسخ «زراره » مى فرمايد:

«يخاف و اشار بيده الى بطنه و عنقه » (1)
از كشته شدن با زهر يا با شمشير مى ترسد.

و مى فرمايد:

«يخاف على نفسه الذبح » (2)
از كشته شدن خويش مى ترسد

2. هيچ كس نمى تواند ادعا كند كه همه حكمت ها و اسرار غيبت را دريافته است، زيرا نهان زيستى امام زمان ،عليه السلام، از امور غيبى پروردگار است و درك بشر از شناخت همه جانبه اينگونه امور عاجز است.

اما آنچه در روايات اهل بيت ، عليهم السلام، در اين باره آمده است، تنها به بخش كوچكى از اين حقايق اشاره دارد، و هرگز هيچ امامى در صدد بيان همه جوانب اين امر نبوده است.

مابقی مطلب را ادامه مطلب مشاهده نمایید.

3- امام سجاد عليه السلام مى فرمايد:« ولادت امام قائم بر مردم مخفى است به طورى كه مى گويند متولد نشده است. بنابراين در حالى ظهور مى كند كه در گرو بيعت با هيچكس نيست.»22

4- امام عسكرى عليه السلام مى فرمايد:« بنى اميه و بنى عباس به دو علت بر روى ما شمشير كشيدند: تول اينكه، مى دانستند كه در خلافت هيچ حقى ندارند و مى ترسيدند كه ما ادعاى خلافت كنيم و خلافت به محل اصلى خودش برگردد، و دوم اينكه، از اخبار متواتره دريافته بودند كه نابودى سلطنت ستمكاران و زورگويان به دست قائم ما صورت مى گيرد، و شكى هم نداشتند كه خودشان از ستمگران و زورگويان هستند، بنابراين به اميد اينكه از تولد قائم عليه السلام جلوگيرى كنند يا به كشتن او دست پيدا كنند در كشتار اهل بيت رسول الله صلى الله عليه و آله وسلّم و از بين بردن نسل آن حضرت تلاش بسيار كردند، امّا خداوند نخواست سرّ امر بر آنها آشكار شود بلكه اراده فرمود كه بر خلاف ميل كافران نور خود را تمام كند- و خبر بشريت را محقق نمايد-.» 23