۷۸۶

حاكم عدل

آنچه بر پايه محكمي استوار نباشد، دوام نخواهد آورد؛ فرو خواهد ريخت و درهم خواهد شكست. بدون شك، آن‌گاه ميتوان از جامعه و حكومتي انتظار حركت به سوي عدالت را داشت كه امام و حاكم آن جامعه، خود در مسير عدالت باشد و در زندگي فردي و اجتماعي عدالت را پيشه خود سازد. از اين رو، ميبينيم قرآن با تكيه بر همين اصل، مأموريت اجراي عدالت را از رهبري آن خواستار مي‌شود:

امرت لاعدل بينكم49.

در همين راستا به او فرمان ميدهند كه اين مأموريت خود را هم به مردم اعلام كند:

قل امر ربي بالقسط.50

پيشوا و رهبر مسلمانان بايد در بالاترين مرتبه تقوا و پرهيزكاري و از هر گونه شائبه ظلم و ستم به دور باشد. خصوصا وقتي عدالت، زمينه ساز تقوا و هدايتگر و مقرب پرهيزكاري باشد كه:

اعدلوا هو اقرب للتقوي.51


البته اين مسئله مخصوص پيامبر(ص) نبوده؛ بلكه الفباي اوليه و دستور كار همه رسولان الهي در زمينه سازي براي ايجاد قسط و عدل بوده است.52 به خصوص آن‌جا كه داستان حكومت و رهبري يك ملت در ميان باشد. درست به همين جهت است كه داوود پيامبر(ع) با خطابي قاطع، مأمور اجراي عدالت در ميان مردم ميشود: يا داود انا جعلناك خليفة في الارض فاحكم بين الناس بالحق.53

در واقع، پايداري حكومت منوط به عدل و دوري از ظلم است.54

 مابقی در ادامه مطلب

۷۸۶

16. عشق به قرآن و تفسير

تجلي بالتنزيل بصائرهم و يرمي بالتفسير في مسامعهم و يغبقون کأس الحکمة بعد الصبوح؛[74]

با آيات قرآن چشمشان روشن مي‌شود و تفاسير آيات را با گوش جان مي‌شنوند و هر روزه جام حکمت را مي‌نوشند.

17. جوان‌گرايي

اصحاب المهدي شبابٌ لاکُهول فيهم الا مثل کُحلِ العين والملح في الطعام و اقل الزاد الملح؛[75]

ياران قائم همه جوان هستند، در ميان آنها پيرمرد يافت نمي‌شود، مگر اندکي مانند سرمه به چشم و نمک در طعام و کمتر از هر ماده‌اي در طعام، نمک است.

18. سخت كوشي

 مجدّون في طاعة الله؛[76]

آنان در طريق عبوديت، سختكوش و پرتلاشند.

 لايكفّون سيوفهم حتي يرضي الله عزّوجلّ؛[77]

ياران قائم، شمشيرهاي خود را بر زمين ننهند تا اينكه خداي عزوجل راضي شود.

 لوقد خرج قائمنا، لم يكن الاّ العلق والعرق، والنوم علي السروج؛[78]

هنگامي كه قائم ما خروج كند، خون است و عرق ريختن و سوار مركب بودن در ميدان‏هاي مبارزه.

مابقی در ادامه مطلب

۷۸۶

9. قاطعيت

امام اميرالمؤمنين(ع) در تفسير آيه يا ايهاالذين آمنوا من يرتد منكم عن دينه... لايخافون لومة لائمٍ؛[47] ((‏ ... آنان از سرزنش هيچ ملامت‌کننده‌اي هراس ندارند.)) فرمود:

هم اصحاب القائم؛[48]

آنان ياوران قائم‌اند.
10. اداي حقوق امام(ع)

وأعنّا علي تأدية حقوقه اليه؛[49]

خداوندا، ما را در اداي حقوق او ياري فرما!

انّه من اتّقي ربّه... و أخرج مما عليه إلي مستحقّيه کان آمناً في الفتنة المبطلة؛

همانا هر کس تقواي پروردگارش را پيشه کند... و از حقوق شرعيه (خمس و زکات) اي که بر عهده دارد، به مستحقان بپردازد، از فتنه‌هاي باطل کننده (دين و دنيا) در امان خواهد بود.

ان الرضا(ع) کان يأمر بالدعاء لصاحب الامر؛[50]

امام رضا(ع) همواره به دعا براي صاحب‌الامر، امر مي‌فرمود.

قوّنا علي متابعته و اداء حقه؛[51]

ما را قدرت بر پيروي و اداي حق آن حضرت ارزاني بفرما!

و انتظر الفرج صباحاً و مساءً؛[52]

صبح و شام در انتظار فرج و ظهور باش.

اكثروا الدعاء بتعجيل الفرج فان ذلك فرجكم؛[53]

براي تعجيل فرج بسيار دعا كنيد، همانا اين كار براي خودتان گشايش خواهد بود.

مابقی در ادامه مطلب است

۷۸۶

2. گسترش فضايل و ارزش هاي ديني

حکومت جهاني مهدوي نمونه اي ايده آل از يک حکومت ديني است، طبيعي است که آن چه براي يک حکومت ديني اولويت دارد توسعه و تعميق باورها و رفتارهاي ديني مردم است. البته اين کار نيازمند برنامه ريزي جامع است تا مسايل رفاهي و نيازهاي طبيعي و دنيوي بشررا هم در برداشته باشد. چنان که پس از اين بيان خواهد شد. اين مسايل در حکومت جهاني مهدوي جايگاه خاص خود را دارند. اما اينک سخن از دست آوردهاي حکومت جهاني مهدوي است که يکي از آنها گسترش فضايل و ارزشهاي ديني در گسترة جهاني است.

يکي از مهم ترين ارکان تحقق اين آرمان اين است که دولت مردان و کارگزاران حکومت مهدوي از شايسته ترين انسان ها و دين دارترين آنها خواهند بود:

(اِنّ الأرض يرثُها عبادي الصالحون) .

«صالحان وارثان زمين خواهند شد.»

(الذين ان مکناهم في الارض اقاموا الصلوة و آتوا الزکوة و امروا بالمعروف و نهوا عن المنکر).

«آنان کساني اند که نماز بر پا مي دارند، زکات مي دهند، امر به معروف و نهي از منکر ميکنند.»

مابقی در ادامه مطلب است

۷۸۶

اشاره:

يکي از ارکان مهم دکترين مهدويت حکومت جهاني مهدوي، است که به اقتضاي قواعد عقلي، آيات قرآني و احاديث اسلامي، جهاني به شمار مي رود. حکومت جهاني مهدوي داراي مباني و آرمان ها و دستاوردهاي بزرگ و جهاني است. خداپرستي، عدالت خواهي، تعالي جويي، خاتميت و جهان شمولي اسلام، امامت معصوم، حکومت ديني و ولايي از مباني فلسفي و کلامي حکومت مهدوي به شمار مي روند. لذا تصديق حکومت جهاني مهدوي در گرو پذيرش اصول ياد شده است.حکومت جهاني مهدوي آرمان ها و دست آوردهاي مهمّي دارد که همگي از نيازها و خواسته هاي فطري بشراند، از اين روي مورد وفاق جامعه جهاني بوده و همين امر مهم ترين عامل تحقق پذيري آن خواهد بود. يکتاپرستي که ريشه در فطرت انساني دارد، نخستين محصول عقيدتي حکومت مهدوي است. علاوه بر آن، گسترش فضايل و ارزش هايديني و برچيده شدن بساط محرمات و ناپاکي ها از فضاي زندگي بشر خواهد بود. جهان شمولي عدالت و مساوات را مي توان محور اين حکومت در عرصة اجتماعي دانست. فراگير شدنامنيت به صورت کامل، توسعه عمران و آباداني سرزمين ها و به دنبال آن تحقق رفاه عمومي، گسترش و تعميق صفا و صميميّت و برقراري رابطة دوستي خالصانه از خصوصيات ديگر اين حکومت به شمار

مي رود که در پرتو آن زندگي، لذت بخش و بهشت آسا خواهد شد. گويي در پايان عمر دنيا جلوه اي از زندگي دل انگيز بهشتي که در سراي قيامت نصيب پارسايان خواهد شد، در اين جهان به نمايش گذاشته مي شود. رهايي بشريت از آتش فتنه هاي شيطاني، نابودي بدعت ها و احياي سنت هاي نيک معصومان از ديگر دست آوردهاي اين حکومت الهي است و سرانجام عقول بشري تکامل مي يابد و علم و دانش به آخرين درجة کمال خود مي رسد.

مابقی در ادامه مطلب

۷۸۶

تجلی اصول عملى مهدویت در آرمان شهر مهدوی (تجلى اصول نظرى)

× مدينه منتظران، با عنايت به تعريفى كه علامه طباطبايى از «شكر» ارايه مى فرمايد مدينه شكر است. «شكر عبارتست از به كار بستن هر نعمتى در جاى خويش، به طورى كه نعمت، ولى نعمت را بهتر وانمود كند.» (1) بسهولت مى توان دريافت كه كليه فعاليتهايى كه در رابطه با شهر و شهرسازى انجام مى شود، از جمله طراحى شهر، مكانيابى عملكردهاى شهرى، استفاده صحيح از مواهب الهى، استفاده از مصالح، شكل ابنيه و فضاهاى شهرى و نحوه استفاده از آنها و...، مى تواند صبغه اى از شكر به خود بگيرند و يا بعكس تجلى كفران تلقى شوند.

علاوه بر اين يكى ديگر از مصاديق شكر مى تواند اين باشد كه فضا، بنا و عملكردهاى شهرى، رنگ و بوى فرهنگ خودى بگيرند و حتى آنچه كه از بيگانگان به عاريت گرفته مى شود، استحاله يافته و مطابق با فرهنگ و آداب و سنن ملى و بومى تغيير يابد، تا اولا، با رفع نواقص آن، كارايى اش افزايش يابد، و ثانيا به جاى تذكر به قدرت بيگانه در ابداع و اختراع، يادآور نيروى خلاقه خودى و ارزشهاى فرهنگ ملى باشد. و اين درست همان كارى است كه دانشمندان و جوامع اسلامى در قرون اوليه گسترش اسلام انجام دادند و با دستيابى به دانش و اطلاعات ممالك و فرهنگهاى ديگر چنان به استحاله و تصفيه آنها همت گماشتند كه جملگى هويتى اسلامى يافتند و هر علم و فن و هنرى همچون فلسفه، هنر، معمارى و... با صفت اسلامى نزد جهانيان مشهور شدند. و اين امكان پذير نگرديد; مگر، با توجه به لزوم حفظ هويت خودى و ارزيابى آنچه كه از فرهنگ بيگانه گرفته مى شد و اصلاح و تكميل آنها با معيارهاى خودى.


مابقی را در ادامه مطلب ملاحضه فرمایید.