۷۸۶

در ادامه روایاتی که در این زمینه دسته بندی کرده ام و در پست قبلی ارائه کردم در این پست نیز چهار حدیث دیگر ارائه میکنم. التماس دعا. یا حق

*(اثبات الهداة ج 3 ص 668 و بحار ج 51 ص 4 و يوم الخلاص ص 86).

عن الرضا (ع): سقط من بطن امه جاثيا علي رکبتيه، رافعا سبابته نحو السماء ثم عطس فقال: الحمدالله رب العالمين، و صلي الله علي محمد و آله، عبد ذاکر لله، غير مستنکف و لا مستکبر زعمت الظلمة ان حجةالله داحضة و لو اذن لنا في الکلام لزال الشک.
امام رضا (ع) فرمود: حضرت مهدي وقتي به دنيا آمد بر زانوان خود تکيه کرد و دو انگشت سبابه خود را به طرف آسمان گرفت سپس عطسه زد و فرمود: حمد خداي را که پروردگار عالميان است و صلوات بر محمد (ص) و آل محمد (ع) به بنده ذکر کننده خداوند بودن سرکشي و بدون تکبر، ستمکاران را گمان اين است که حجت خدا از ميان رفته اگر بما اذن در سخن گفتن داده شود آنگاه شک و ترديد از آنها برطرف شود.

مابقی در ادامه مطلب

۷۸۶

موضوع این مقاله :حضرت مهدى، عليه‌‌السلام، با اين كه بيش از حدود پنج‌‌سال نداشت كه پدر خود را از دست داد، چگونه به مقام شامخ رهبرى رسيد؟ مى‌‌دانيم كه پنج‌‌سالگى دوران طفوليت است و هرگز براى رشد شخصيتى يك رهبر كافى نيست. پس چه زمينه‌‌هايى در تكامل وى، نقش داشته است؟

جواب اين است كه:

آن حضرت پس از رحلت پدر، جانشين وى در امانت و رهبرى شد و اين بدان معنا است كه همو ويژگيهاى فكرى و روحى يك امام را در همان اوان كودكى دارا بوده است.

امامت زود رس هم رخدادى سابقه‌‌دار است; چند تن از پدران آن حضرت نيز چنين بوده‌‌اند، مانند امام محمد تقى، عليه‌‌السلام، كه در سن هشت‌‌سالگى (1) و امام على‌‌النقى، عليه‌‌السلام، كه در نه سالگى (2) امامت رسيدند.

ولى اين پديده در حضرت مهدى، عليه‌‌السلام، به اوج خود مى‌‌رسد و مى‌‌بينيم كه در پنج‌‌سالگى به امامت رسيده است. دليل اينكه ما اين پديده را يك واقعيت تاريخى مى‌‌ناميم اين است كه اين امر در رابطه با برخى از پدران آن حضرت، يك حقيقت ملموس و عينى بوده است، مسلمانان آن را درك كرده و با آن زندگى كرده‌‌اند و هيچ چيز براى اثبات يك واقعيت، برتر از وقوع آن در ميان يك جمعيت نيست. (3)

توضيح اين مساله نياز به بيان چند نكته دارد:

مابقی را در ادامه مطلب مطالعه فرمایید.

۷۸۶

پرسش اصلی  این پست:

۱)آيا درست است كه مى‌‌گويند امام‌‌زمان، عليه‌‌السلام، در بين مردم‌‌هستند و زندگى مى‌‌كنند؟

پاسخ ها:

1. امام زمان، عليه‌‌السلام، از آن روكه پيشوا و مقتداى انسانهاست، و از آن‌‌جهت كه حجت‌‌خدا بر بندگان است و به‌‌عنوان نمونه عملى و الگوى عينى اسلام‌‌و احكام متعالى قرآن براى همه‌‌مسلمانان معرفى شده است، بايدخصوصيات و نيازهاى ساير انسانهارا داشته باشد، تا عذرى براى مردم‌‌باقى نماند. نگويند او چون غرايز واميال بشرى در وجودش نبود ونيازهايى مانند ما نداشت، قادر بودزندگانى خود را بر طبق خواسته خدا ومطابق با احكام اسلام قرار دهد.

پس مى‌‌توان گفت: امام زمان،عليه‌‌السلام، نيز همچون ساير انسانهاغرايز و نيازهاى بشرى دارد، همانندآنها نيازمند زندگى اجتماعى است و دربين مردم زندگى مى‌‌كند، همچون آنان‌‌غذا مى‌‌خورد و همانند آنان در بازاررفت و آمد دارد. و اين ويژگى نه فقطبراى امام، عليه‌‌السلام، بلكه براى همه‌‌پيامبران، عليهم‌‌السلام، نيز ابت‌‌بوده‌‌است.

«و ما ارسلنا من قبلك من المرسلين‌‌الا انهم لياكلون الطعام و يمشون فى‌‌الاسواق.» (1)

«پيش از تو نيز هيچ پيامبرى رانفرستاديم مگر اينكه آنان نيز غذامى‌‌خوردند و در بازارها راه مى‌‌رفتند.»

2. اين كه در روايات آمده است كه‌‌مردم امام زمان، عليه‌‌السلام، رامى‌‌بينند ولى نمى‌‌شناسند، مى‌‌توانددليل ديگرى باشد بر اينكه او در ميان‌‌مردم زندگى مى‌‌كند و با آنان معاشرت‌‌دارد، اما به خاطر حكمتهاى خاصى كه‌‌غيبت او را اقتضا مى‌‌كند، مردم ازشناختن او محروم هستند.

«يجعل الله بينه و بين الخلق‌‌ججابا يرونه و لا يعرفونه.» (2) امام‌‌صادق، عليه‌‌السلام.

مابقی در ادامه مطلب

۷۸۶

اشاره: در قسمت پيشين مقاله، اين پرسش مطرح شد كه چگونه ممكن است كه امام عصر، عليه‌‌السلام، از عمرى چنين طولانى برخوردار باشند؟ در پاسخ اين پرسش شهيد صدر ابتدا به بررسى اين موضوع پرداخته كه از نظر علمى چنين عمر طولانى امرى ممكن است. اگرچه علم بشر تاكنون نتوانسته است در عمل اين امكان را تحقق بخشد و اينك ادامه پاسخ ايشان به پرسش مزبور...
دانستيم كه عمر طولانى از نظر علم، ممكن است. حال اگر فرض كنيم از نظر علم امكان نداشته باشد و قانون پيرى و شكستگى قانونى حتمى باشد كه بشريت هرگز نتواند آن را تغيير دهد، در اين صورت چه مى‌‌شود؟

بايد گفت: در اين صورت طول عمر افرادى چون نوح و مهدى كه قرنها بر خلاف قوانين طبيعى كه در علم جديد به اثبات رسيده است زنده مانده‌‌اند از موارد اعجاز محسوب مى‌‌گردد.
معجزه، در مقطع خاصى قانون طبيعت را از كار مى‌‌اندازد تا زندگى شخصى را كه رسالت آسمانى به وجود او بستگى دارد حفظ كند.

معجزه طول عمر از نظر يك مسلمان كه عقيده خود را از قرآن و سنت‌‌برگرفته است دور از انتظار و منحصر به فرد نيست. (1) مثلا قانون طبيعت اين است كه جسمى كه حرارت بيشترى دارد در جسمى كه حرارت كمترى دارد اثر مى‌‌گذارد تا برسد به جايى كه هر دو يكسان شوند و قاطعيت اين قانون از قانون پيرى هم بيشتر است; در حالى كه مى‌‌دانيم اين قانون براى حفظ زندگى حضرت ابراهيم، عليه‌‌السلام، از تاثير افتاد زيرا تنها راه براى نگهدارى او بود; وقتى آن حضرت به آتش در افتاد وحى آمد: «يا نار كونى بردا و سلاما» اى آتش بر ابراهيم سرد و گوارا باش!. (2)

مابقی در ادامه مطلب

۷۸۶

۷۸۶

مسأله ای که پیرامون زندگی شخصی و کیفیت معیشت امام عصر نیاز به بررسی دارد، مسأله زن و فرزند آن حضرت است، که آیا با توجه به فلسفه غیبت و اینکه آن حضرت به شیوه ناشناس زندگی می‌کنند و کسی از مکان وی آگاه نیست، ازدواج و داشتن فرزند با این مسأله سازگار است؟

منابعی که در اختیار است، یا اشکال سندی دارد و یا ابهام دلیلی و نظر قاطعی را ارائه نمی دهند، در اینجا سه احتمال وجود دارد :
۱-اساساً حضرت مهدی(عج) ازدواج نکرده است.
۲- ازدواج انجام گرفته، ولی اولاد ندارند.
۳- ازدواج کرده اند و دارای فرزندانی نیز می باشند.

اگر احتمال اول را بپذیریم، لازمه اش اینست که امام معصوم (ص) یکی از سنتهای مهم اسلامی را ترک کرده باشد و این با شأن امام سازگار نیست. اما از طرفی دیگر چون مسأله غیبت، اهم است، ترک ازدواج، با توجه به آن امر مهمتر، اشکالی را ایجاد نمی‌کند و گاهی برای مصلحت بالاتر، لازم و واجب نیز هست.

اما احتمال دوم که اصل ازدواج را بپذیریم بدون داشتن اولاد، جمع می کند بین انجام سنت اسلامی و عدم انتشار مکان و موقعیت حضرت. اما باز این اشکال باقی است که اگر قرار باشد، آن حضرت شخصی را به عنوان همسر برگزیند، یا باید بگوییم که عمر او نیز مانند عمر حضرت طولانی است که بر این امر دلیلی نداریم، یا این که بگوییم مدتی از آن، تنها و بدون زن و فرزند زندگی را ادامه می دهد.

احتمال سوم آن است که آن حضرت ازدواج کرده، و دارای اولاد نیز هست و اولاد آن حضرت نیز فرزندانی دارند. و … این مسأله افزون بر آن که دلیل محکمی ندارد، اشکال اساسی آن اینست که این همه اولاد و اعتاب بالاخره روزی در جست وجوی اصل خویش می افتند و همین کنجکاوی و جست و جو، مسأله را به جایی باریک می کشاند که با فلسفه غیبت حضرت نمی‌سازد.(۱)

البته برخی خواسته اند از روایات و بعضی از ادعیه بر این احتمال اقامه دلیل کنند که در اینجا به دو مورد آن اشاره می کنیم.

۱٫مفضل بن عمر گوید از امام باقر شنیدم که فرمود : صاحب الزمان(عج) را دو غیبت است : یکی از آن دو به اندازه ای طولانی شود که بعضی گویند آن حضرت از دنیا رفته و برخی گویند کشته شده است، و بعضی نیز بر این باور باشند که جز اندکی از یاران بر امامت وی ماندگار نماندند و کسی هم از مکان و جایگاه زندگی آن حضرت، آگاه نیست؛ نه از فرزندان و نه چیز دیگری، جز آن کسی که امور وی را پی می گیرد.”(۲) استدلال برای اثبات زن و فرزند قسمت آخر روایت است، اما این استدلال از چند جهت اشکال دارد.

الف : این روایت را نعمائی در کتاب غیبت خود نقل کرده و به جای کلمه ولد (فرزند) کلمه ولی(۳) آورده است. بنابراین اعتمادی بر آن روایت با توجه به این نقل نیست…

ب : در روایت نیامده که الآن امام زمان(عج) دارای زن و فرزند است و از این جهت اجمالی دارد، شاید به فرزندانی که بعداً در آستانه ظهور و یا بعد از آن به دنیا خواهد آمد، اشاره داشته باشد.

ج : شاید از باب مبالغه در خفا باشد. یعنی اگر بر فرض آن حضرت اولاد هم می داشت، از جایگاه و سرّ غیبت او آگاه نمی‌شدند. با این احتمال نیز استدلال به روایت برای اثبات اولاد برای امام زمان(عج) ناتمام است.

۲٫ روایت ابن طاووس از امام رضا که ایشان می فرمایند : “الها! مایه چشم روشنی و خوشحالی امام زمان(عج) را در او و خانواده و فرزندان و ذریه و تمام پیروانش فراهم فرما”(۴) این روایت نیز نمی توان استدلال کرد چون :

الف : از جهت سند قابل اعتماد نیست.
ب : به زمان ولادت فرزندان اشاره ندارد که پیش از ظهور است یا بعد از آن.

منابع و مآخذ :
۱٫ چشم به راه مهدی، جمعی از نویسندگان مجله حوزه، ص۳۵۲
۲٫ کتاب الغیبه، شیخ طوسی،ص۱۶۲
۳٫ کتاب الغیبه، نعمانی،ص۱۷۲
تاریخ الغیبة الکبری، محمد صدر، ج۲، ص۶۵، مکتبة الأم امیرالمؤمنین ، العامة، اصفهان

۷۸۶

خداي تبارك و تعالي سه ويژگي از سه تن از پيامبران را در قائم ما جاري ساخته است: ولادت او را همچون ولادت حضرت موسي قرار داده است. غيبت او را همانند غيبت حضرت عيسي مقرر فرموده است. عمر طولاني او را چون عمر حضرت نوح قرار داده است. آنگاه به بنده صالح خود -حضرت خضر- عمر طولاني داده تا دليل عمر او باشد. در روايات بسياري كه از حضرت رسول اكرم، صلّي‌الله‌عليه‌وآله، و امامان معصوم به ما رسيده؛ آمده است كه در قائم آل محمد، صلّي‌الله‌عليه‌وآله، سنتي از حضرت نوح هست و آن عمر طولاني آن حضرت است.

روزي امام صادق، عليه‌السلام، يكي از اصحاب را مشاهده نمودند كه از طول غيبت حضرت ولي‌عصر، عجّل‌الله تعالي‌فرجه‌الشريف، دچار شگفتي شده است. به همين مناسبت چنين فرمودند:
خداي تبارك و تعالي سه ويژگي از سه تن از پيامبران را در قائم ما جاري ساخته است: ولادت او را همچون ولادت حضرت موسي قرار داده است. غيبت او را همانند غيبت حضرت عيسي مقرر فرموده است. عمر طولاني او را چون عمر حضرت نوح قرار داده است. آنگاه به بنده صالح خود -حضرت خضر- عمر طولاني داده تا دليل عمر او باشد.
در روايات بسياري كه از حضرت رسول اكرم، صلّي‌الله‌عليه‌وآله، و امامان معصوم به ما رسيده؛ آمده است كه در قائم آل محمد، صلّي‌الله‌عليه‌وآله، سنتي از حضرت نوح هست و آن عمر طولاني آن حضرت است. و در همة اين روايات اين نكته به صورت قطعي و ترديد ناپذير مطرح شده است. حتي يكبار امام صادق، عليه‌السلام، انكار منكران را تقبيح نموده، چنين فرمودند:
چرا نمي‌پذيرند كه خداوند عمر صاحب اين امر را طولاني گرداند، چنانكه عمر حضرت نوح، عليه‌السلام، را طولاني نموده بود؟
يكبار ديگر چنين فرمود:
وليّ خدا از عمر طولاني برخوردار خواهد بود. حضرت ابراهيم خليل، عليه‌السلام، 120 سال عمر كرد ولي به صورت جوان نيرومند سي‌ساله در ميان مردم ظاهر مي‌شد. قائم ما نيز به صورت جواني نيرومند ظهور مي‌كند، كه مردم او را انكار مي كنند.
براي ما كه پيرو فرمان پيامبر، صلّي‌الله‌عليه‌وآله، و امامان اهل بيت، عليهم‌السلام، هستيم هيچ‌يك از اينها جاي شگفتي نيست، اما عمر طولاني چندين هزار ساله براي بندگان صالح خدا چون خضر و عيسي و براي بندگان ناشايستي چون شيطان و دجّال واقع شده است. اما در مورد اينكه به صورت جوان نيرومند ظاهر مي‌شود، داستان‌هاي جالب‌تري هست:
گفته مي‌شود كه «عُزَير»  با اهل بيت خود عازم سفر شد و همسرش  حامله بود. عزير در آن زمان پنجاه سال داشت، خدايش او را به مدت صد سال تمام ميراند، آنگاه زنده ساخت و به صورت يك فرد پنجاه ساله به اهل بيت خود بازگشت، پسرش در حاليكه صد سال داشت، از او استقبال كرد!...
آيا داستان عزير، و استقبال پسر صد ساله از پدر پنجاه ساله شگفت‌انگيزتر است، يا عمر طولاني حضرت ولي‌عصر، عليه‌السلام؟!
و شگفت‌انگيزتر از آن داستان «نصر بن دهمان» از قبيله غطفان است كه 190 سال زندگي كرده، سپس به صورت جوان شاداب و باطراوتي بازگشته و حيرت و تعجب معاصرين خود را برانگيخته است!!!
داستان «نصربن دهمان» به عنوان شگفت‌انگيزترين داستان عرب در منابع تاريخي آمده است.
معروف است كه خداوند به زليخا نيز جواني و زيبايي‌اش را بازگردانيد و حضرت يوسف، عليه‌السلام، با او ازدواج كرد!
طول عمر حضرت مهدي، عجّل‌الله‌تعالي‌فرجه، در برابر شگفتي‌هاي جهان آفرينش چندان عجيب نيست، زيرا او حجت خداست. خدايش او را سالم و تندرست، با اعصابي نيرومند و نسوجي قوي و عضلاتي محكم آفريده است، و بدون يك عامل خارجي چون زهر و شمشير، مرگ به سراغ او نخواهد آمد، چنانكه ديگر امامان معصوم نيز چنين بودند.
حتي انسان عادي نيز پيش از آنكه يك اختلالي در نظام زندگي‌اش پديد آيد و قسمتي از اندام‌هايش را از كار بيندازد از دنيا خارج نمي‌شود... .
 
 ٭ به نقل از كتاب: روزگار رهايي (يوم الخلاص)، نوشتة كامل سليمان، ترجمة علي‌اكبر مهدي‌پور، صص 244-241.