۷۸۶

در اين مقاله، به احاديث يا داستان‏هايي که آن حضرت، فرد يا گروهي را هدايت فرموده‏اند، و مدرک معتبري دارد، [۱]  بسنده شده و از نقل مطالب سست و موهون، خودداري مي‏کنيم.
اين هدايت‏ها، در سه مرحله است:

1- از ولادت تا پايان غيبت صغرا؛
2- عصر غيبت کبرا؛
3- عصر ظهور.

اين دسته بندي، از آن جهت است که تولّد و زندگي آن حضرت تا شهادت پدربزرگوارشان، مانند دوران غيبت، مخفي و در هاله‏اي از کتمان و تقيّه بود. به اين جهت، احاديث دوران ولادت و کودکي حضرت، در اين بخش از گفتار مي‏آيد.

ما بقی در ادامه مطلب

۷۸۶

مقدمه
وجود امام زمان، هر چند غايب‏اند، دو گونه فايده‏ ي تکويني و تشريعي دارد. فائده‏ ي تشريعي وجود آن حضرت، بر سه گونه است. مهم‏ترين آن هدايت خلق است و مشهورترين لقب آن حضرت، يعني «مهدي»، بر آن دلالت مي‏کند اين هدايت‏ها به سه دوره تقسيم شده است: ۱- از ولادت تا پايان غيبت صغرا ۲- دوران غيبت کبرا ۳- هدايت‏هاي پس از ظهور.

اين مقاله، به پنج نمونه از هدايت‏هاي دوره‏ ي نخست پرداخته است.

در ادامه مطلب خواهید خواند:

* اشاره کوتاه به فواید تکوینی

*قسمت ابتدایی فواید تشریعی شامل :
-احکام ولایی

- هدایت های عمومی و خصوصی

-دعا یا استغار آن حضرت برای مومنان و صالحان و مستضعفان یا لعنت ایشان بر کافران و ظالمان

۷۸۶

پرسش اصلی  این پست:

۱)آيا درست است كه مى‌‌گويند امام‌‌زمان، عليه‌‌السلام، در بين مردم‌‌هستند و زندگى مى‌‌كنند؟

پاسخ ها:

1. امام زمان، عليه‌‌السلام، از آن روكه پيشوا و مقتداى انسانهاست، و از آن‌‌جهت كه حجت‌‌خدا بر بندگان است و به‌‌عنوان نمونه عملى و الگوى عينى اسلام‌‌و احكام متعالى قرآن براى همه‌‌مسلمانان معرفى شده است، بايدخصوصيات و نيازهاى ساير انسانهارا داشته باشد، تا عذرى براى مردم‌‌باقى نماند. نگويند او چون غرايز واميال بشرى در وجودش نبود ونيازهايى مانند ما نداشت، قادر بودزندگانى خود را بر طبق خواسته خدا ومطابق با احكام اسلام قرار دهد.

پس مى‌‌توان گفت: امام زمان،عليه‌‌السلام، نيز همچون ساير انسانهاغرايز و نيازهاى بشرى دارد، همانندآنها نيازمند زندگى اجتماعى است و دربين مردم زندگى مى‌‌كند، همچون آنان‌‌غذا مى‌‌خورد و همانند آنان در بازاررفت و آمد دارد. و اين ويژگى نه فقطبراى امام، عليه‌‌السلام، بلكه براى همه‌‌پيامبران، عليهم‌‌السلام، نيز ابت‌‌بوده‌‌است.

«و ما ارسلنا من قبلك من المرسلين‌‌الا انهم لياكلون الطعام و يمشون فى‌‌الاسواق.» (1)

«پيش از تو نيز هيچ پيامبرى رانفرستاديم مگر اينكه آنان نيز غذامى‌‌خوردند و در بازارها راه مى‌‌رفتند.»

2. اين كه در روايات آمده است كه‌‌مردم امام زمان، عليه‌‌السلام، رامى‌‌بينند ولى نمى‌‌شناسند، مى‌‌توانددليل ديگرى باشد بر اينكه او در ميان‌‌مردم زندگى مى‌‌كند و با آنان معاشرت‌‌دارد، اما به خاطر حكمتهاى خاصى كه‌‌غيبت او را اقتضا مى‌‌كند، مردم ازشناختن او محروم هستند.

«يجعل الله بينه و بين الخلق‌‌ججابا يرونه و لا يعرفونه.» (2) امام‌‌صادق، عليه‌‌السلام.

مابقی در ادامه مطلب

آنچه مى‌‌خوانيد ماجراى شفا يافتن بانويى است كه مورد عنايت‌‌حضرت امام زمان ،روحى فداه، قرار گرفته است. شرح ماجرا از زبان‌‌همسر ايشان‌‌است كه‌‌دركتاب «بشارت ظهور» نگارش «احمد شطارى‌‌» درج شده است .

در سال 1314 ش از طرف شركتى كه در آن كار مى‌‌كردم مامور خريد مقدارى پنبه و پشم و پوست از ساوه شدم و در نتيجه به آن شهر نقل مكان كردم. دو سال از اقامت ما در ساوه گذشته بود كه روزى همسرم كه معمولا خوابهاى روحانى خاصى مى‌‌ديد و من پس از شنيدن تعبير مى‌‌كردم،روياى‌‌عجيبى‌‌به‌‌اين‌‌صورت مى‌‌بيند:

در بيابانى در حال حركت است و به اطاق بزرگى كه وسط بيابان ساخته‌‌شده بود مى‌‌رسد و مشاهده مى‌‌كند كه تمام بستگان، زنده و مرده در آنجا جمع‌‌اند و مشغول خوردن غذا هستندو بانويى از ميان آن جمع كه فوت كرده بود دست ايشان را مى‌‌گيرد و از اطاق خارج مى‌‌شوند. به پل بزرگى مى‌‌رسند و همسرم به آن بانو مى‌‌گويد كه هر كس از اين پل بگذرد، از پل آخرت هم خواهد گذشت. بعد دو نفرى از آن پل مى‌‌گذرند و به بيابانهاى سبزوخرم و آبهاى صاف و جارى‌‌و باغهاى مصفا مى‌‌رسند كه نظيرش در دنيا نبوده. سپس‌‌و ارد باغى مى‌‌شوند كه ريشه‌‌هاى درختان‌‌از روى‌‌زمين پيدا بود و همچون بلورى مى‌‌درخشيدو خوشه‌‌هاى مرواريدشبيه‌‌به‌‌خوشه انگور از درختان آويزان بود و برگهاى ريز و سبز و خرمى داشته. از ميان درخت مار سفيدى نمايان مى‌‌شودكه‌‌اين مار روى شاخه‌‌ها حركت مى‌‌كرده. همسرم با خود مى‌‌گويد اگر مقرر باشد كه مرادم را بگيرم اين مار در دامن من خواهد افتاد و پايين دامن خود را در زير درخت مى‌‌گيرد و مار به دامن او مى‌‌افتد. او با دست چپ دامن را جمع مى‌‌كند و محكم نگه مى‌‌دارد. از طرفى‌‌مى‌‌ترسدوازطرفى‌‌هم‌‌مى‌‌گويد مراد من داده شد و سپس به بانوى همراهشان مى‌‌گويند كه مى‌‌خواهى امام زمان را صدا بزنم بيايند مرا نجات بدهند. بعد دست راست‌‌خود را به گوش مى‌‌گذارد و فرياد مى‌‌زند يا امام زمان به فريادم برس و بلافاصله‌‌حضرت‌‌تشريف مى‌‌آورند در حالى كه عده زيادى از سادات همراه حضرت بودند و زمزمه مى‌‌كردند.

مابقی در ادامه مطلب است.

۷۸۶

در این پست مطلبی برگزیده ام از کتاب توضیح المسائل شیخ وحید خراسانی که در ذیل مطلب مربوط به امام زمان عج دو مورد از کرامات ایشان را نقل کرده اند که بنده عینا ترجمه آنرا قرار میدهم.یا حق

توضيح المسائل (فارسي) - الشيخ وحيد الخراساني - ص ۱۶۲-۱۶۵

"در اين مختصر به دو آيت كه از مشهورات است اكتفا مى شود ، و خلاصهء آن به نقل على بن عيسى إربلى  كه عند الفريقين ثقه است ، اين است كه " مردمان براى امام مهدى قصص و اخبارى را در خوارق عادات نقل مى كنند كه شرح آنها طولانى است و من دو قصه كه قريب به عهد زمان خودم اتفاق افتاده و جماعتى از ثقات اخوانم نقل كرده اند ذكر مى كنم :

۱ - در شهر حله بين فرات و دجله مردى به نام اسماعيل بن حسن بود كه بر ران چپ او جراحتى به مقدار قبضهء انسانى بيرون آمد ، كه اطباى حله و بغداد او را ديدند و گفتند علاج و چاره ندارد ، پس به سامرا رفت ، و دو امام على الهادى و حسن عسكرى ( عليهما السلام ) را زيارت كرد ، و به سرداب رفت ، و دعا وتضرع به درگاه خدا ، و استغاثه به امام مهدى كرد ، پس به دجله رفت و غسل كرد ، و جامهء خود را پوشيد ، ديد چهار اسب سوار از دروازه ء شهر بيرون آمدند ، يكى پير مردى بود نيزه به دست ، و جوان ديگرى كه بر او قباى رنگين بود ، و پير مرد طرف راست راه ، و دو جوان طرف چپ راه ، و جوانى كه با قباى رنگين بود بر راه بود . صاحب قباى رنگين گفت : تو فردا روانهء اهلت مى شوى ؟ گفت : بلى ، گفت : جلو بيا ، تا ببينم درد تو چيست ؟ پس جلو رفت و جوان آن زخم و جراحت را به دستش فشرد و بر زين سوار شد ، پير مرد گفت : رستگار شدى اى اسماعيل ، اين امام بود . آنها روانه شدند و اسماعيل هم با آنها مى رفت ، امام فرمود : برگرد . اسماعيل گفت : هرگز از تو جدا نخواهم شد 

مابقی در ادامه مطلب است.