اصل مسأله مهدويت در اسلام مانند يك مسأله اتفاقى بين همه مذاهب عقيدتى و فقهى اسلام است.
چيزى كه در اين رابطه مورد اختلاف مى باشدموضوع ولادت حضرت مهدى است كه گروهى انگشت شمار از اهل تسنّن منكر، و اكثريت قريب به اتفاق موافق با شيعه، و در منابع عقيدتى، حديثى و تاريخى خود صريحاًَ بدان اعتراف كرده اند.
ناگفته پيداست كه معتقدان به ولادت آن حضرت نيز در انتساب آن بزرگوار به امام عسكرى، و ديگر ويژگيها و شئوون حياتى او از قبيل غيبت و ... با شيعه هم عقيده اند.
ما در انطباق بخشى از فرازهاى سخنان امام علی در نهج البلاغه با مسأله مهدى منتظر، متكى به اعتراف ابن ابى الحديد، شارح نهج البلاغه، شده ايم، و نامبرده در موضوع ولادت آن حضرت با شيعه مخالف، و آن را موكول به بعد نموده است، بنده در اين پست به اسامى بيش از يكصد نفر از دانشمندان و مورخان اهل تسنن كه با شيعه هم عقيده، و به ولادت حضرت مهدى در نيمه دوم قرن سوم هجرى اعتراف كرده اند اشاره مى كنم؛ و براى تفصيل بيشتر، علاقمندان آشنا به زبان عربى را به كتاب «الامام المهدى عند اهل السنة»1 و مقدمه آن ارجاع مى دهم.