۷۸۶

كلمه [Armageddon] يا آنگونه كه در اصل مقاله اى كه خواهيد خواند آمده است «هر مجدون » واژه اى است اصلايونانى كه بنا به تعريف واژه نامه هاى آمريكايى همچون فرهنگ «وبستر» به معنى نبرد نهايى حق و باطل در آخرالزمان است. همچنين اين واژه نام شهرى است در منطقه عمومى شام كه بنا به آنچه در باب شانزدهم مكاشفات يوحنا، در عهد جديد آمده است، جنگى عظيم در آنجا رخ مى دهد و مرحله حاضر از زندگى بشر در آن زمان پايان مى يابد. به عبارتى نبرد مذكور مقدمه تحولى بزرگ است كه سرنوشت نهايى آدمى بر روى كره زمين به آن بستگى دارد. دكتر عبدالكريم زبيدى نويسنده مقاله اى كه ترجمه آن در پى خواهد آمد، در نوشته كوتاه خود به بررسى اعتقاد غربيان به اين حادثه پرداخته و به طور خلاصه از رابطه اين واقعه با حادثه عظيم ظهور مهدى آل محمد، صلوات الله عليهم اجمعين،پرده برداشته است. اين مقاله گرچه در برخى موارد حاوى تحليلى سطحى است، اما در عين حال نكات مهمى را درخود دارد كه در شرايط سياسى كنونى منطقه قابل اهمال نيست.

حادثه شريف ظهور، حادثه اى بزرگ است و قدرتهاى بزرگ جهان،سياست خارجى خود را بر مبناى حوادثى كه پيش از آن رخ مى دهدجهت داده و نقشه هاى نظامى خود رابه شكلى سامان داده اند كه آمادگيهاى لازم براى اين حادثه درآن ملحوظ باشند. اين در حالى است كه مؤسسات دينى و رسانه هاى اين دولتها نيز، مردم خود را براى پيشباز اين حادثه آماده مى سازند.

اين مؤسسات دينى به همراه رسانه هاى ديدارى و شنيدارى اين دولتها، از سالهاى دهه هشتادميلادى مردم خود را به ايمان جمعى به وقوع حادثه اى بزرگ در سرزمين شام كه به نبردى هسته اى خواهدانجاميد توجه داده اند. اين مؤسسات پيوسته مردم خود را به ايمان به اين نكته فرا مى خوانند كه بزودى لشكرى از دشمنان مسيح كه بدنه اصلى آن از ميليونها نظامى تشكيل يافته، از عراق حركت مى كند و پس از گذشتن از رود فرات - كه در آن زمان به خشكى گراييده است - به سوى قدس رهسپار مى شود. امانيروهاى مؤمن به مسيح راه اين لشگر را سد كرده و همگى در«آرماگدون » با يكديگر برخوردخواهند كرد و در اين مكان است كه درگيرى اتفاق خواهد افتاد. صخره هاذوب مى شوند... ديوارها بر زمين فرو مى غلتند... پوست تن انسانها درحاليكه ايستاده اند ذوب شده وميليونها نفر از بين مى روند... و اين نبردى نهايى و هسته اى است...سپس مسيح براى بار دوم از جايگاه بلند خود بر زمين فرود مى آيد... وپس از چندى زمام رهبرى جهان رادر دست گرفته و صلح جهانى رابرقرار مى كند... او دولت صلح را برزمين نو و زير آسمانى تازه بنامى كند... و اين مهم را از مركزفرماندهى خود در قدس عملى مى سازد.

مابقی در ادامه مطلب

۷۸۶

على كورانى

ترجمه: عباس جلالى

قبل از پيروزى انقلاب اسلامى ايران، كشور ايران در تصور غربيها پايگاهى حياتى، آن هم در مرز شوروى و در قلب جهان اسلام به حساب مى‏آمد و از ديدگاه مسلمانها كشورى اسلامى و اصيل به شمار مى‏رفت كه «شاه‏» سر سپرده غرب و هم‏پيمان اسرائيل بر آن حكومت مى‏كرد و براى خوش خدمتى به اربابانش، كشورش را دربست در اختيار و خدمت آنان قرار داده بود.

علاوه بر آنچه كه در تصور ديگران بود، در ذهن يك فرد شيعه مانند من، كشورى بود كه در آن مرقد مطهر امام رضا، عليه‏السلام، و حوزه علميه قم وجود داشت، كشورى داراى تاريخى اصيل و ريشه‏دار در تشيع و علما و انديشمندان شيعه و تاليفات گرانبها، زمانى كه به روايات وارده در خصوص مدح و ستايش ايرانيان بر مى‏خوريم و آنها را بررسى مى‏كنيم، به يكديگر مى‏گوييم: اين روايات مانند روايتهايى است كه مدح و ستايش و يا مذمت اهل يمن، و يا بنى خزاعه را مى‏نمايد. از اين رو هر روايتى كه مدح و ستايش و يا مذمت گروهها و قبيله‏ها و بعضى كشورها را در بر دارد، نمى‏تواند بدون اشكال باشد. گرچه اين روايات صحيح و درست مى‏باشند، اما مربوط به تاريخ گذشته و احوال مختلف ملتهاى صدر اسلام و قرنهاى اوليه آن است.

اين طرز فكر رايج‏بين ما بود، كه امت اسلامى در حالتى جاهلانه، فرمانبردار سلطه كفر جهانى و نوكران اوست، در بين ملتها هيچ يك بر ديگرى برترى ندارد و چه بسا همين ايرانيان مورد بحث، بدتر از ساير ملتها بوده‏اند، به دليل اينكه آنان طرفداران تمدنى كفر آميز و برترى جوييهاى ملى و نژادى بوده‏اند كه سر سپردگانى چون شاه و اربابان غربى‏اش براى ايجاد چنين تز و طرز فكرى و تربيت مردم ايران، بر همين روش پافشارى مى‏كردند.

... تا اينكه پيروزى انقلاب اسلامى در ايران، مسلمانان را در سطح جهان غافلگير كرد و قلبهاى غمگين آنان را چنان از خوشحالى و شادى سرشار نمود كه در قرنهاى گذشته بى‏سابقه بود، بلكه بالاتر، آنان تصور چنين پيروزى را نداشتند. اين سرور و خوشحالى همه كشورها و ملتهاى مسلمان را در بر گرفت، از جمله مظاهر خوشحالى مردم، اين بود كه همه‏جا صحبت از فضل و برترى ايرانيان و طرفداران سلمان فارسى بود، بطور مثال، يكى از صدها عنوانى كه در غرب و شرق جهان اسلام منتشر و پخش شد، عنوان و تيتر مجله تونسى «شناخت‏» بود كه در آن آمده بود: «پيامبر، صلى‏الله‏عليه‏وآله، ايرانيان را جهت رهبرى امت اسلامى برمى‏گزيند» اين نوشته‏ها، خاطرات ما را درباره ايرانيان تجديد كرد و دريافتيم رواياتى كه از پيامبر، صلى‏الله‏عليه‏وآله، درباره آنان وارد شده است تنها مربوط به تاريخ گذشته آنها نبوده، بلكه ارتباط به آينده نيز دارد...

مابقی در ادامه مطلب

۷۸۶

عقل با تمام شكوه ، عظمت و جايگاه برجسته‏اى كه در حيات انسان دارد، موهبتى است از جانب خداوند و حقيقتى ست‏با دو چهره: چهره اقبال به حق و چهره ادبار به حق.
چهره اقبال عقل، در سعى و تلاش انسان براى اتصال به حق، و ايمان به غيب تجلى كرده و ارتباط انسان را با لازمان و ابديت تحقق مى‏بخشد.
اما، چهره ادبار او به حق، با وقوع در زمان (عصر) و زيان (خسر) ترسيم شده و با اغواى شيطان استمرار يافته است. اين عقل ادبار كه - جايگاه نفوذ شيطان است، با زمان گره خورده و تاريخ بشرى را رقم زده - اكنون پس از پشت‏سرنهادن فراز و نشيبهاى بسيار، در آستانه پايان خود قرار دارد و چون عقل به پايان رسد، زمان فانى به پايان مى‏رسد و آخرالزمان يعنى آخرالعقل.
تعارض درونى عقل ادبار امروزه پس از عبور از پيچ و خم قرنها، كسب تجارب فراوان، پس از پشت‏سر نهادن تحولات دوران پرماجراى خلق و وضع كه اوج شكوفايى و اقتدار او بوده است، و بعد از پيمودن تمام راههايى كه محتمل بود بتواند استقلال و سيطره فراگير و دائمى او را تامين كند و براى انسان معرض از حق، مدينه فاضله و بهشت زمينى بسازد; بيش از هميشه آشكارا و برملا شده است.

نشان هويدايى اين تعارض، نوانديشى و نوآورى پرشتاب عقل است. چاره‏انديشى بى‏وقفه عقل واقع در بحران، حكايت از سرگشتگى و اضطراب درونى او مى‏كند. اين بحران سخن از پايان عقلانيت و سقوط نهايى او دارد. به اين نكته بايد توجه كرد كه تحولات و تطورات عقل با نوآوريهاى او تفاوت دارد. عقل در درون آن دو دوران كلى خود - دوران كشف و دوران وضع - ادوار و اعصار مختلفى را تجربه كرده و منازل بسيارى را پشت‏ سر نهاده است.

تطور عقل يعنى خروج اضطرارى او از يك منزل - بر اثر رسيدن به بن‏بست - و ورودش به منزلى ديگر ونوآوريهاى او يعنى تلاش براى مستوركردن بحران درونى يك منزل. امروز عقل قرن بيستم پس از عبور از آخرين دوره تحول دوران‏وضع و جعل، در ميانه بحرانى همه‏جانبه و فراگير گرفتار آمده است. نوانديشى و نوآورى مدام و لحظه به لحظه او نه حكايت ازشادابى و خرمى كه نشان از ويرانى و آشفتگى دارد. او بايد مدام پاسخگوى پرسشها، تقاضاها و توقعات فزاينده باشد و از اين رو همواره بايد امر جديدى ارائه كند و براى اين تجدد دائم، به كشفيات علمى و اطلاعات تجربى تازه نيازمند است و همين علم و اطلاع روزافزون - و محصولات آن - بر شتاب زمان افزوده است. و در نتيجه روز و ماه و سال امروز سرعت و شتابى بمراتب بيشتر و افزونتر از روزها و سالهاى قرون گذشته دارد. زمان در گرداب سرعتى‏  تب‏آلوده‏ وشتابى‏ سرسام‏ آور افتاده و بى‏ مقصد و كور بر گرد خود مى‏ چرخد و با سرعت تمام به پايان خود نزديك مى‏شود.

پايان زمان يعنى به نهايت رسيدن تمام راههاى مولود علم و ادراك بشرى; و آخرالزمان يعنى آخرالعقل. آنجا كه عقل ادبار - پس از هزاران سال تلاش و جد و جهد براى معمارى بناى استقلال انسان و انفكاك او از حق - به بن‏بست مى‏رسد، زمان فانى نيز بى‏وجه مى‏شود و ضرورت وجودى خود را از دست مى‏دهد. همپا و همراه عقل، زمان نيز خسته و فرسوده مى‏گردد. با اين عقل فرسوده و از نفس‏افتاده، و درون اين زمان ناتوان و هويت از كف داده، چهره خسران آدمى بيشتر و بيشتر هويدا مى‏شود. در چنين وضعيتى است كه ماهيت فسادانگيز و فسق‏افروز ادبار به حق، عيان و حقيقت عقل و زمان برملا خواهد شد.

ادامه مطلب را مشاهده فرمایید.

عبدالرحيم بن نصر بارقى ، از زيد بن علي ، از علي ( ع ) نقل كرده كه فرمود : زمانى كه رياست بدست فاسق ترين آنها افتاد وبراى در امان بودن از شر ديگران آنها را احترام نمودند و به دنيا دوستان و پول پرستان تعظيم و احترام گذاشتند و حاملين و عاملين به قرآن كوچك شمرده شوند و تجارت آنها از ربا و خوراك آنها اموال يتيمان گردد ومساجد تعطيل شود و شخص دوست خود را اكرام و پدرش را از خود رانده و براى باطل يكديگر را يارى و زيارت كنند و صله رحم تعطيل شده و كتاب خدا را با آهنگ خوانده شود و علم و دانش براى غير دين بكار رود و مردم امانت را خورده و خائنين مطمئن و معتبر شوند و اشخاص امين ، خائن محسوب گردند و سخن اشخاص سفيه و نادان در امور بكار رفته و معتبر شمرده شود و مساجد و كليساها آذين بندى شده و در مساجد صداها بلند گشته و اطاعت خدا براى سرمايه و امر دنيوى بكار رود و قاريان قرآن زياد و فقها اندك وفحش دهنده به اشخاص با تقوا و پرهيزكار زياد گردند . در آن هنگام آمادهء باد قرمز و فرو رفتن در زمين و مسخ شدن مردم وبلاهاى آسمانى و زلزله ها و امور شگفت آور باشيد . راوى گفت : زمانيكه حضرت على بن الحسين عليهما السلام اين حديث را نقل فرمود شديدا گريست و مى فرمود : من اسباب و لوازم آنها را ديده ام وخداست كه از او يارى خواسته مى شود .

اصل حدیث و مصادر آن در ادامه مطلب